Tour for Life 2016
Team 4DDD
Teamgenoot Frans
Voor Frans zat het niet mee deze Tour for Life. Al in de voorbereiding had hij last van blessures waardoor hij niet zo veel had kunnen fietsen als hij had gewild. Volgens mij was dat ook wel wat te veel, maar als je plannen in het honderd lopen is dat niet fijn. Martijn heeft Frans intensief behandeld en vol goede moed stond Frans aan de start. De eerste etappe was ontzettend zwaar maar hij fixte het wel. Op zijn eigen manier: goed tempo vinden, de 'automaat' aan en naar boven. Geweldig.
Later in de week lukte dat niet altijd en moest hij af en toe delen van een etappe overslaan. Zijn fiets werkte ook al niet mee. Met een losse spaak is het lastig fietsen. Zelfs in de laatste etappe zat die spaak nog in de weg. Maar bij het checkpoint werd het opgelost en kon Frans mee naar de finish.
Ook Frans kwam enige keren voor de camera. In de dagfilms kon Frans mooi vertellen over de etappe die zou volgen. Lekker met Haags accent.
Frans had in 2013 al eens meegedaan en wilde na het overlijden van zijn vader en schoonvader, beide aan kanker, heel graag voor hen nogmaals fietsen. En veel geld ophalen. Beide is fantastisch gelukt.
Petje af, Frans.
Teamgenoot Hugo
Met zijn 20 jaar was Hugo de Benjamin van het team. Strak afgetraind had hij tijdens de trainingsritjes al laten zien dat hij de meest getalenteerde van ons team was. Eigenlijk zou hij het bij de topamateurs in de wedstrijden moeten gaan proberen.
Bergop stond er natuurlijk geen maat op hem. Als we hadden afgesproken om in eigen tempo omhoog te rijden, kon ik het soms een paar kilometer volhouden, maar dan zei ik: "ga maar Hugo, ik zie je boven" en was hij er vandoor. En ik verdenk hem ervan dat hij die eerste paar kilometer nog niet echt zijn eigen tempo reed...
Sociaal als hij is, reed hij liever met zijn teamgenoten dan zo hard mogelijk van start naar finish. En dan bij voorkeur op kop. Maar ook zo'n sterk en jong lichaam heeft zijn grenzen. Na de etappe van zaterdag, waarin in het laatste stuk flink was doorgereden, stond Hugo alles eruit te gooien. Als een ziek vogeltje zat hij bij de avondetappe en los gaan op het eindfeest zat er niet meer in. De volgende dag heeft hij dan ook geen kopwerk meer mogen doen. Geen probleem, want dat had hij al genoeg gedaan.
Teamgenoot Arnoud
Na onze koffie-kennismaking in november 2015 was er al het plan om samen te gaan rijden. Hoe, dat zagen we wel. Dat we als 4e en 5e bij Team 4DDH mochten aansluiten pastte perfect. Arnoud heeft zelf een verleden met kanker en afgelopen april kreeg hij het goede bericht dat hij 5 jaar kankervrij is. Eerder had hij al aan Alpe d'Huzes meegedaan. Arnoud fietst een berg op in zijn eigen tempo, maar op het vlakke kon hij flink doortrekken. En als je een beetje stuk zit, is het in zijn wiel prima meerijden.
De mannen van de dagfilms wisten Arnoud ook te vinden. Niet alleen voor het praatje na de rit, maar ook voor een interview over zijn eigen motivatie en aanleiding om mee te doen. Indrukwekkend om dat op het grote scherm te zien en te horen.
Teamgenoot Peter
De wegkapitein en stilzwijgende aanvoerder van onze missie. Peter had in 2015 als single rider meegedaan en wat toen niet kon, wilde hij nu doen: samen met zoon Tim aan het evenement meedoen. Door zijn ervaring wist Peter ons voor te bereiden op wat er komen zou en tijdens de ritten bepaalde Peter het ritme. Beroemd zijn inmiddels de lessen waaier rijden die hij, samen met Hugo, niet alleen aan mij maar ook aan andere deelnemers leerde. "Dààr moet je rijden" "Maar wanneer moet ik dan van kop af?" "Als ik het zeg!"
Bijzonder vond ik ook die ene etappe dat hij tussen het eerste en tweede checkpoint de man met de hamer leek tegen te komen, maar na een extra stop (checkpoint Tim) ineens weer de geest kreeg en kilometers lang op kop sleurde.
